Askush nuk duhet të frikësohet nga pleqëria që do të vijë, por duhet të jetojë më mirë çdo ditë të jetës dhe të vlerësojë çdo moment.
Kur ishim fëmijë ne mezi prisnim të rriteshim, të ishim në gjendje të bënim gjithçka që ishte e ndaluar dhe e pamundur, por ndërsa rriteshim gjërat filluan të ndryshojnë, gjithashtu dhe këndvështrimi ynë ndryshoi, duke shtuar dëshirën që koha të ndalej.
Shoqëria në të cilën jetojmë na tregon modele fantastike që na bëjnë të mendojmë se të jesh i ri dhe i bukur është qëllimi i vetëm që duhet arritur. E gjithë kjo na bën sipërfaqësorë dhe nuk na lejon të shikojmë brenda vetes për të kuptuar se cila është gjëja më e mirë për t’u bërë njerëz të bukur. Ne jemi të bombarduar me shumë modele të pasakta, në të vërtetë reklamat na tregojnë gra pa shenja lindjeje dhe rrudha.
Ky fenomen ndodh sepse ne priremi ta lidhim pleqërinë me sëmundjen, vuajtjet dhe vetminë. Kemi frikë të plakemi sepse nuk e dimë nëse dikush do të kujdeset për ne ose se nuk do të jemi në gjendje t’i përmbushim angazhimet tona, siç bëjmë sot. Për çdo qiri të ndezur, ne trishtohemi, ndryshe nga koha kur çdo ditëlindje pritej me padurim. Ne jemi të trishtuar për kalimin e kohës dhe as nuk e kuptojmë që nuk po shijojmë momentet e vogla të përditshme.
Për ta shijuar jetën në maksimum, duhet të pranojmë realitetin dhe të jetojmë të lumtur çdo vit të jetës sonë, me emocione të ndryshme dhe përvoja të reja. Çdo ditë është një ditë e re dhe meriton të jetohet si e tillë, me momentet e saj të gëzimit, shqetësimit dhe dashurisë. Përdoret për të formuar karakterin tonë, për t’u dhënë shembuj të tjerëve dhe për t’u bërë më të fortë, duke pritur të ardhmen.
Ne nuk presim që nesër të fillojmë aktivitete të reja, sepse e sotmja jetohet ashtu siç e meriton. Nëse gjithmonë shtyjmë, nuk do të ndërtojmë asgjë të mirë dhe jeta jonë do të mbetet e sheshtë dhe pa ndonjë gjë konkrete. Ne duhet të mendojmë për atë që vërtet duam të bëjmë dhe të jemi më të shkathët në marrjen e iniciativave të reja, në këtë mënyrë do të kemi një cilësi më të mirë të jetës.
Shumë njerëz jetojnë gjithë jetën e tyre pa një qëllim specifik dhe në fakt jetojnë çdo ditë deri në kufirin e mundësive të tyre ekonomike. Nuk ka kuptim të jetosh në këtë mënyrë sepse jeta bëhet me të vërtetë e pamundur, bëhesh i trishtuar dhe i pakënaqur dhe njerëzit përreth bëhen gjithashtu të pakënaqur.
Ne nuk duhet të kemi frikë nga plakja, sepse nëse kemi jetuar çdo ditë mirë, nuk do të kemi arsye të frikësohemi se jemi plakur. Si përfundim, mos harroni të jetoni plotësisht të tashmen sepse kjo është jeta dhe jo e nesërmja.
