Nëse jeni duke takuar dikë që ju ka mashtruar, më vjen keq që ju keni ardhur në këtë artikull. Por, e vërteta lëndon kështu pse të mos përballesh me të, apo jo?
Fraza “një herë mashtrues, gjithmonë mashtrues” ka lundruar rreth hapësirës së marrëdhënieve për dekada, dhe nëse besoni se është e vlefshme apo jo, ka shumë fakte për ta mbështetur atë.
Sipas një studimi të ri, ekziston një lidhje midis trurit dhe pandershmërisë që përmbledh pse mashtruesit vazhdojnë në fshehtësi me mënyrat e tyre. Ky artikull, i titulluar “Truri përshtatet me pandershmërinë”, thotë se ndërsa njerëzit gënjejnë, me kalimin e kohës truri i tyre kënaqet gjithnjë e më shumë me të.
Është pjesa e trurit e quajtur amygdala, e cila ka një përgjigje negative çdo herë që një person është i pandershëm; megjithatë, kjo përgjigje ka treguar të dobësohet me kalimin e kohës.
Sipas studimit, “Ne spekulojmë se reagimi i shfrenuar ndaj akteve të përsëritura të pandershme mund të pasqyrojë një reduktim të përgjigjes emocionale ndaj këtyre vendimeve ose vlerësimit të tyre afektiv.“
Duke folur për Neil Garrett, bashkautori i këtij dokumenti dhe studiues për Institutin e Princeton Neuroscience, këto rezultate do të duhej të testoheshin në mënyrë specifike në një marrëdhënie.
“Ideja është se herën e parë që bëjmë shkelje të kurorës ndihemi keq. Por herën tjetër ndihemi më pak keq dhe kështu me radhë, me rezultatin që ne mund të shkelim kurorën në një masë më të madhe, “tha Garrett.
Ai shtoi gjithashtu: “Ajo që studimi ynë dhe të tjerët sugjerojnë është një faktor i fuqishëm që na pengon të mashtrojmë, reagimi ynë emocional ndaj tij, sa keq ndihemi në thelb dhe procesi i adaptimit e zvogëlon këtë reagim, duke na lejuar kështu të mashtrojmë më shumë. Me mashtrues serial, ky mund të jetë rasti që ata fillimisht ndjehen keq për mashtrimin, por kanë mashtruar aq shumë saqë janë përshtatur me mënyrat e tyre dhe thjesht nuk ndjehen më keq. Një mundësi tjetër është se ata kurrë nuk ndihen keq për mashtrimin që kur e kanë filluar, prandaj nuk u është dashur adaptimi; ata ishin të kënaqur me të që kur e filluan edhe në vazhdim“.
Pra, sipas gjetjeve, gënjeshtrat e vogla që ne tregojmë këtu dhe atje mund të shtohen dhe na bëjnë që të bëhemi më të rehatshëm me gënjeshtra më të mëdha.
Garrett përmendi se studimi do të duhej të ndryshohej në mënyrë që të vlerësonte se çfarë lloj ndikimi ka mashtrimi në amygdala.
“Unë mendoj se një nga dallimet kyçe do të ishte që mashtrimi në një marrëdhënie shpesh ndodh për afate më të shkurtra sesa në studimin tim. Pra, nëse adaptimi zhvillohet në shkallë të ngadalshme kohore dhe nëse përgjithësohet në llojet e tjera të sjelljes, si shkelja e kurorës, dhuna etj., janë dy gjëra kyçe që do të duhej të kryenim testime për t’u përgjigjur” tha ai.
I gjithë përfundimi i këtij studimi u vendos pas një eksperimenti që testoi aftësinë për të gënjyer në pjesëmarrësit e tyre. Në studim, pjesëmarrësit u krijuan në çifte. Njërit iu dha një kavanoz i mbushur me monedha ndërsa tjetri iu dha një imazh i turbullt i të njëjtit kavanoz.
Njeriu me pamje të qartë të kavanozit duhej ta ndihmonte tjetrin me pamje të turbullt. Megjithatë, atyre u tha më pas se do të merrnin një shpërblim financiar nëse partneri i tyre mbivlerësonte numrin. Kjo bëri që ata të kishin më shumë gjasa për të gënjyer.
Pra, nëse po takon një mashtrues të njohur, mund të jetë koha e duhur për t’i shkëputur lidhjet. Dhe nëse je mashtrues, mund të duash ta praktikosh pa gënjyer në baza ditore.
