Është në natyrën tonë që dëshirojmë të pëlqehemi dhe të pranohemi. Por, nëse ndaloni dhe mendoni për një moment se nga sa njerëz ju jeni të rrethuar, e lëre më shumë se sa njerëz jetojnë aktualisht në botë, do të shihni se është e pamundur të pëlqeheni nga të gjithë.
Sepse nuk ka rëndësi se kush jeni dhe çfarë bëni për të jetuar, nuk mund të presësh që çdo person që hasni të të pëlqejë. Ndoshta kjo tingëllon pak dekurajuese, por është e vërteta. Disa mund të jenë indiferentë ndaj jush, t’ju kenë zili, madje edhe t’ju urrejnë.
Ajo që njerëzit e tjerë mendojnë për ju nuk mund dhe nuk duhet të përcaktojë vlerën tuaj. Mendimet e tyre, qofshin të mira apo të këqija, nuk kanë të bëjnë fare me atë se kush je ti si person.
Të gjithë jemi të ndryshëm. Çdonjëri dhe secili prej nesh ka ide të ndryshme, besime, mendime, dëshira, pasiguri, frikë, probleme.
E kuptoj se si ndihesh. Unë kam qenë në këtë situatë para vetes. Unë isha lloji i personit që u përpoq shumë që të përshtatet. Pavarësisht nga mjedisi shoqëror, dëshiroja që të tjerët të më pranonin dhe të më donin mua. Edhe kur kam pasur mendime të ndryshme nga të tjerët, unë kurrë nuk i kam shprehur ato. Në vend të kësaj, unë i mbajta me vete, sepse nuk desha që të tjerët të mendonin se isha ndryshe nga ata.
Por, ky person është zhdukur.
Unë nuk jam më i qetë, i trembur dhe i rezervuar. Jam i hapur dhe i drejtpërdrejtë. Dhe shumë i sigurt në vete.
Unë jam thjesht unë.
E njoh veten shumë mirë dhe kur dikush përpiqet të më thotë “kush jam unë”, kjo tingëllon si një shaka. Nuk kam nevojë që dikush të tregojë dobësitë dhe gabimet e mia. Unë jam tashmë i vetëdijshëm për to dhe unë e pranoj dhe e dua veten ashtu siç jam.
Pra, le të themi këtë të drejtë këtu, tani. Ju mund të mendoni se jam i vetëkënaqur, egoist apo i çuditshëm, por hej, ju e dini çfarë? Nuk ka nevojë të ketë kuptim për ju. Jam ky që jam.
Sepse njerëzit që gjykojnë të tjerët pa ditur asgjë rreth tyre, nuk e meritojnë vëmendjen time.
Unë nuk i gjykoj të tjerët para se t’i njoh mirë. Unë nuk formoj opinione rreth tyre bazuar në gabimet e mia, pasiguritë dhe çështjet personale.
Unë jam ai që shkruan kapitujt e jetës sime, jo ti, jo dikush tjetër.
Pra, fjalët e fundit – Unë jam ai që jam dhe unë gjithmonë do ta pranoj dhe ta dua veten si të tillë.
