Është gjithmonë e rëndësishme të dimë kur përfundon një fazë jete. Nëse përpiqeni ta mbyllni veten ndaj asaj që është shumë e nevojshme, ju humbni gëzimin. Ne duhet të dimë si ta kthejmë faqen, duhet të dimë se si të mbyllim dyert e caktuara, duhet të dimë se si të përfundojmë disa kapituj.
Gjëja e rëndësishme është të dimë se si ta mbyllim rrethin në momente të caktuara të jetës. Ne nuk mund ta jetojmë të tashmen duke pasur nostalgji për të kaluarën. As nuk duhet të pyesim vazhdimisht pse. Çfarë ndodhi, ndodhi. Ne duhet ta largojmë atë. Ne nuk mund të mbetemi përgjithmonë fëmijë, as adoleshentët e vonshëm, as punonjësit e kompanive që nuk ekzistojnë, as të mbajmë lidhje me ata që nuk dëshirojnë të kenë lidhje me ne.
Edhe në qoftë se ju duhet të kërkoni në të kaluarën dhe të zbatoni mësimet tuaja, është e lehtë të humbni identitetin tuaj emocional për shkak të atyre plagëve që nuk janë mbyllur ende.
Kjo bën që plaga të infektohet dhe të përhapet gjithnjë e më shumë, duke zvogëluar aftësinë tonë për të qenë veten dhe për t’i dhënë vlerë emocioneve tona. Është e mundur që ne të jemi shumë të përdorur për të jetuar me një dhimbje latente, për të cilën ne nuk do të donim të dëgjonim, pasi truri ynë ka shkëputur ndjeshmërin e tij për të ndjerë për të shmangur vuajtjet.
Megjithatë, brenda nesh e dimë se kjo është ajo që na pengon të ecim dhe të shijojmë atë që kemi, duke na privuar nga mundësia që të kuptojmë veten në të tashmen.
Edhe nëse ata thonë se e kaluara është një mik i vjetër, i cili përshëndet nga larg, e vërteta është se ajo duhet të mirëpritet dhe të shërohet për të shmangur “përshtatjen” për të jetuar me të.
Pastroni të kaluarën dhe dezinfektoni plagët
Ajo që dikur na bëri të lumtur, nuk zhduket kurrë. Gjithçka që duam bëhet pjesë e jona. Bernardo Stamateas
Pyetja një milion dollarëshe është: çfarë i infekton plagët e shpirtit tonë? I infekton sakrifica, zemërimi, frika nga braktisja, pakënaqësia, vetmia, tradhëtia, mungesa e përkrahjes, keqkuptimet, trishtimi, mashtrimi, lakmia, fajësia.
Në të vërtetë, është e lehtë që shumica e elementëve të kësaj liste të përfshihen në një plagë. Pra, çfarë mund të bëjmë për ta shëruar plotësisht?
Kërkoni brenda dhe identifikoni plagët tuaja. Ku është ajo që ju dhemb? A nuk ndjeheni mirë kur flisni për diçka apo dikë? A ju bën diçka të trishtuar apo zemëruar? Sa kohë? Cilat mendoni se janë shkaqet?
Bisedoni me të tjerët. Mund të mos duket e lehtë, por përveçse na dëmton, plagët tona kanë tendencë të na kufizojnë. Nuk ka rëndësi se sa kohë e keni mbajtur të fshehur, hapni veten me dikë që ju i besoni. Shprehja e gjithçkaje që keni brenda është një ilaç i mrekullueshëm natyral për kurimin e dhimbjeve.
Pastroni plagët tuaja dhe lërini t’iu djegin, kjo do të thotë se ato po shërohen. Plagët emocionle të së kaluarës janë duke u frymëzuar me emocione, ndjenja dhe mendime që na bëjnë të lënduar nga kalbja. Për këtë ne duhet të përpiqemi t’i largojmë ato nga thellësitë e vetes, përndryshe ato do të jetojnë në dëm të tyre duke i fryrë zonat e prekura.
Pastroni plagët duke qarë, largoni dhimbjen tuaj. Mos bëni asgjë, por largoni vuajtjet dhe mbyllini në mënyrë të atillë që ajo të mos kthehen më. Vetëm atëherë ju do të filloni të rikuperoni identitetin tuaj.
Largojeni!
Nëse nuk sjell lumturi në jetën tuaj.
Nëse nuk ndriçon rrugën dhe nuk ju ndihmon ta ndërtoni atë.
Nëse mbetet, por nuk ju ndihmon të rriteni.
Nëse ju pengon të përpiqeni të përmirësoheni.
Nëse nuk e njihni vlerën e talentit tuaj.
Nëse nuk iu pëlqen qenia juaj.
Nëse nuk ju shtyn për të ecur përpara.
Nëse nuk ka vend për të në jetën tënde.
Nëse përpiqet t’i ndryshojë.
Nëse imponon “Unë”.
Nëse thjesht nuk e përmirëson jetën tuaj.
Largimi është më pak i dhimbshëm se të kapesh pas diçkaje që ka qenë por nuk është më.
