Vuajtja më bëri të kuptoj se kush jam. Ajo më tregoi aspekte të miat që nuk i njihja më parë ose që unë preferoja të mos i shihja. Gjithmonë kam menduar se është e ligjshme dëshira për të jetuar duke shmangur të gjitha format e dhimbjes, por tani e di se është një dëshirë e pamundur.
Të gjithë kemi vuajtur, disa më shumë se të tjerët. Ne jemi përballur me situata që na kanë lënë gjurmë, rrethana që nuk do të donim ti kishim jetuar. Por ne duhet të jemi të vetëdijshëm se e kaluara nuk mund të ndryshojë. Edhe nëse ka njerëz që e gjejnë veten të jetojnë në rrethana më të këndshme sesa të tjerët, jeta nuk është vetëm me lule për askënd. Ky është sekreti.
Në vend që të përpiqemi të jetojmë pa vuajtje, duhet të mësojmë të jetojmë duke vuajtur ndryshe, duke e përdorur atë që të na ndihmojë të rritemi dhe të ndërtojmë veten përsëri. Për këtë qëllim, shumë herë, është e nevojshme të ndiqni një terapi që ndihmon në zhvillimin e aftësive të caktuara.
Nuk bëhet fjalë për shmangien e vuajtjes, por e të mësuarit për ta pranuar atë si një kapitull shtesë në historinë e jetës, gjë që na ka ndihmuar të arrijmë aty ku jemi.
Terapia: një dimension i sigurt
Terapia psikologjike duhet të kuptohet si një dimension i sigurt për të kërkuar strehim në kohë nevoje. Në terapi nuk ka gjykime apo të vërteta absolute dhe gjithçka që thuhet gjatë një seance mbrohet me fshehtësi profesionale. Sekreti mund të thyhet vetëm nëse pacienti kërcënon të dëmtojë veten ose të tjerët, ose sipas urdhrit të gjyqtarit.
Terapia gjithashtu ofron mundësinë e ndërtimit të një baze të sigurt që jep stabilitet, sidomos në rastet kur jeta gjithmonë ka qenë e ashpër. Për këtë arsye, psikologët, së bashku me pacientët e tyre, përpiqen të ndërtojnë një aleancë terapeutike, një lidhje solide për të strukturuar seancat.
Kjo lidhje unike ndërmjet psikologut dhe pacientit, nëse konsolidohet, do të favorizojë krijimin e një klime besimi që do të thjeshtojë trajtimin e frikës dhe vuajtjes që është fshehur në to. Para se të fitosh aftësitë e nevojshme për t’u përballur me problemet që kanë si bazë frikën, është thelbësore që të krijosh besim të mjaftueshëm për të qenë në gjendje të flasësh pa frikë.
Vendosini një emër vuajtjes
Emërtimi i vuajtjes nuk nënkupton zgjedhjen e një etikete diagnostikuese. Në fakt, shumë shpesh nuk ka asnjë etiketë që përputhet me dhimbjen tuaj: ndonjëherë arsyeja që vuajmë është kaq unike saqë nuk kemi një emër, edhe nëse na duhet ta japim atë.
Ndoshta ky emër do të ketë kuptim vetëm për personin që e ka zgjedhur atë; mund të jetë ana ime e errët, nervat, një hije apo diçka tjetër. Ky term do të përdoret në terapi për të përcaktuar diçka personale, prandaj është një koncept thellësisht individual. Edhe nëse emri mund të jetë i zakonshëm, kuptimi i tij do të jetë unik.
Emërtimi i vuajtjeve ndihmon në përcaktimin e problemit, origjinën e vuajtjes sonë, në mënyrë që ta ndryshojmë ose ta integrojmë atë.
Pasi është zgjedhur emri, vuajtjet tona do të marrin një kuptim të ri. Ajo nuk do të jetë një entitet, një ndjenjë, por do të bëhet diçka më konkrete. Diçka që ka marrë një formë të saktë dhe që për këtë mund të shpjegohet dhe kuptohet psikologu dhe pacienti. Si rezultat, do të jetë më e lehtë për ta ndryshuar ose integruar atë.
Integrojeni të kaluarën në një vetë të re
Kur një ngjarje e kaluar ose një barrë nuk mund të ndryshohet në bazë të dhimbjes së dikujt, mënyra më e mirë për ta kapërcyer është integrimi i saj në historinë e jetës. Ky nuk është një proces i thjeshtë, por nuk është i pamundur.
Për ta integruar, duhet ta pranoni atë. Ne duhet të pranojmë se çfarëdo që të ndodhë, ndjenja e fajit tani është e padobishme. Edhe fajësimi i të tjerëve është i padobishëm, pasi e kaluara është zhdukur dhe nuk mund të ndryshojë. Për të pranuar dhe integruar dhimbjen totale ju duhet të punoni shumë. Është e domosdoshme që të liroheni nga të gjitha gjërat negative, duke i pranuar ato natyrshëm, por duke filluar të ndërtoni një ego të re.
Ndërtimi përsëri nuk është një tranzicion i lehtë, por do të na çojë të pranojmë anën e errët të fshehur tek ne. Ju nuk do ta ndjeni më atë zbrazëti të mbushur me dhimbje, nuk do të keni më nevojë të luftoni kundër demonit tuaj të brendshëm. Ju do të keni ndërtuar veten dhe do keni mësuar se gjithçka që ka ndodhur në të kaluarën ju ka ndihmuar që të krijoni atë që jeni sot.
