Kur pyetemi se cila është cilësia që duam nga njerëzit përreth nesh, ne gjithmonë përgjigjemi “Të jetë i sinqertë”. Duket se sinqeriteti është ndër gjërat që ne vlerësojmë dhe kërkojmë më shumë te të tjerët. Por fatkeqësisht kjo është një cilësi më tepër unike sesa e rrallë dhe kështu lind nevoja për të mbrojtur veten dhe të dimë si të njohim njerëzit e rremë.
Shpesh ata që ne besuam se ishin aleati ynë, zbulojnë veten dhe natyrën e tyre të vërtetë, duke treguar fytyrën e tyre të mbuluar më parë nga një maskë mirësjelljeje. Kjo mund të jetë me të vërtetë shkatërruese, duke minuar vetëvlerësimin dhe gjendjen tonë shpirtërore, veçanërisht kur ndodh me njerëzit me të cilët jemi veçanërisht të lidhur.
Sidoqoftë është e rëndësishme të njohim maskën në fytyrën e të tjerëve, në mënyrë që të mos lejojmë që ata të na bëjnë të ndjehemi përsëri keq. Shpesh njerëzit që tregojnë mijëra fytyra të ndryshme ndaj të tjerëve janë të njëjtët me ata që kanë vështirësi ta pranojnë veten e tyre.
Por cilat janë arsyet pse duhet të shmangim njerëzit hipokrit?
Sepse kushdo që ka një qëndrim të ndërtuar është i gatshëm të bëjë gjithçka për të kënaqur të tjerët dhe të pranohet. Ai shpesh nuk i mendon vërtet ato që thotë. Nga ana tjetër, njerëzit e vërtetë nuk kanë nevojë për këtë. Ata kanë një ndjeshmëri ndryshe dhe nuk do ta tradhtonin kurrë besimin e të tjerëve. Por si t’i njihni këta njerëz?
Adlai E. Stevenson dha një përkufizim shumë të përshtatshëm: “Hipokriti është politikani që shkurton një sekuencë dhe e bën atë një fazë në të cilën ai do të zhvillonte një fjalim për ruajtjen e natyrës”. Por këtu janë edhe disa sjellje tipike të hipokritëve: ata që janë të rremë flasin vazhdimisht për rregulla, vlera dhe ideale të drejta, por kur duhet t’i zbatojnë ato, ata sillen në një mënyrë diametralisht të kundërt. Hipokritët kanë tendencë të jenë shumë kritikues ndaj gabimeve dhe sjelljeve të njerëzve të tjerë, ndërkohë në vend të kësaj ata gjejnë shumë justifikime kur gabimin e kanë bërë ata vetë. Shpesh ndjenja e të kritikuarit i bën ata të zhyten lehtë kundër të gjithëve, ndonjëherë edhe duke poshtëruar ata që janë më të dobët.
Pyetja që duhet të shtrohet është: nëse ai flet kështu për miqtë, si do të flasë ai për ne? Ndoshta në të njëjtat kushte. Hipokriti ndihet superior, duke na bërë të ndjehemi të paaftë dhe të dyshojmë tek vetja. Në të kundërt çdo rregull nuk vlen për njerëzit e këtij lloji. Në fakt, atyre u jepet gjithçka dhe gabimet e tyre diktohen gjithmonë nga rrethanat e jashtme.
Një hipokrit nuk i pranon kurrë gabimet e tij dhe nuk kërkon kurrë falje. Mbi të gjitha veprimet e tij nuk përkojnë kurrë me këshillat. Komplimentet dhe fjalimet e tyre janë gjithmonë të vështira për t’u kuptuar dhe shpesh fshehin ndonjë pretendim të ashpër.
Një hipokrit nuk do të humbasë kurrë një mundësi për ta vendosur gishtin në plagë, për t’u kujtuar të tjerëve inferioritetin dhe dështimet e tyre. Mënyra më e mirë për t’u marrë me këta njerëz është të jesh i vërtetë dhe të ballafaqosh hipokrizinë e të tjerëve me të vërtetën tonë.
