Ndodhin situata në jetë kur një ditë krej papritur fëmija mëson se prindërit që e kanë rritur nuk janë prindërit biologjike. Atëhere lindin pikëpyetje kush është nëna, kush është babai, çfarë do të thonë prindërit që e kanë rritur. Historia e dytë në “Ka një mesazh për ty”, ka për protagoniste Xhulian, e cila që në moshë të vogël ka zbuluar se prindërit e saj nuk ishin ata biologjikë. Babai nuk pranonte t’i tregonte të vërtetën. Ajo jeton prej vitesh në Itali me bashkëshortin e saj, por ende nuk ka rreshtur së kërkuari nënën biologjike. Xhulia: Unë kam jetuar në qytetin e Lushnjes, jam rritur nga një familje që përbëhej nga 3 pjestarë. Deri në një farë moshe, e dija se prindërit që jetoja ishin prindërit e mi, deri një ditë kur isha në tetë vjeçare, pas një zënke si fëmijë në shkollë, dikush më thotë nga shokët e klasës që prindërit e mi nuk janë prindërit e mi biologjikë. Edhe për momentin nuk e mora diçka serioze, për arsye se nxënës, moshë e vogël dhe e tha për të më lënduar. Më vonë, kur vete në shtëpi, i them mamit kshu kshu më thanë, ajo as ma pohoi as ma mohoi. E lamë në heshtje si diçka kalimtare, gjë fëmijësh. Kur kam qenë në gjimnaz, kërkoja një dokument në shtëpi edhe gjej një letër të vjetër, e verdhë, dukej si diçka jo e tanishme, e vogël e palosur, e hap më bën kurioze. Atë letër e kisha parë edhe më përpara dhe nëna ime kur më pa që e prek ma heq më përpara nga duart. Ardit Gjebrea: Herën e parë? Xhulia: Po! Ardit Gjebrea: Pra herën e parë kur e more këtë letër ta hoqi nga duart. Xhulia: Po edhe u bëra kurioze çfarë ishte. Ardit Gjebrea: Dhe këtë letër ti e rigjete në gjimnaz? Xhulia: Po! Mes dosjeve në shtëpi. E hap dhe shoh që ishte një çertifikatë lindje e imja. Ku ishte emri im, por jo atësia dhe amësia që unë dija se ishin prindërit e mi. Ishin dy emra të tjerë dhe një mbiemër tjetër. Çdo tjetër e dhënë pastaj emri, datëlindja, vendlindja, ishin të miat. Për një moment u shtanga dhe kuptova çdo gjë që kisha dëgjuar. Më erdhën shumë gjëra në mendje… Ardit Gjebrea: Sa vjeç ishe? Xhulia: 17 vjeç mund të kem qenë. Ardit Gjebrea: Qartë! Xhulia: Nuk doja ta besoja. Ishte diçka e papranueshme për mua sepse nuk kisha pasur një fëmijëri që të thuash më kanë trajtuar keq, apo diçka të tillë.. Ardit Gjebrea: Ishin nëna dhe babai, ashtu siç ishin për të gjithë fëmijët e tjerë. Xhulia: Po! Ashtu siç unë i shoh dhe sot. Për momentin e marr çertifikatën, nuk flas me prindërit, rri në heshtje. Nuk dija çfarë t’ju thoja, se as unë nuk e besoja që ajo ishte e vërtetë. Shkoj tek nëna nga ana e mamit. Kam një marrëdhënie shumë të mirë me të dhe gjatë një bisede e pyes: Kush është Majlinda? Majlinda ishte emri i nënës sime që unë lexova në çertefikatë. Ardit Gjebrea: Si reagoi nëna? Xhulia: Për momentin nuk i erdhi ndërmend se dhe pleqëri. Më thotë kush Majlindë? I them me mbiemër Isufi. Isufi është mbiemri im më përpara, ai që ishte në çertifikatë. Ajo shtanget dhe më thotë, kur e more vesh? Ia tregoj si ishin gjërat dhe ajo më tregon diçka nga historia ime. Aq sa dinte ajo se nuk ishte në dijeni të shumë gjërave. Namiku thotë, babai im, nuk do ta marrësh vesh se ka hall se unë largohem, gjej nënën time dhe largohem prej tyre. Pas një jave vjen dhe nëna tek shtëpia dhe unë i them babit: çfarë është kjo? I tregoj certifikatën, ai e lexon. E dinte çfarë ishte, por ma lë në tavolinë dhe më thotë: Nuk e di çfarë është. Ardit Gjebrea: Prapë nuk të tregoi babai? Xhulia: Jo! Për mua ishte zhgënjim shumë i madh, lëndim kur e gjej atë certifikatë. Ishte sikur unë kisha jetuar një jetë të gënjeshtërt deri në ato momente. Ardit Gjebrea: Ajo që mendoja në këtë momente është se, raste të tilla ndodhin në shumë familje shqiptare, padiskutim. Sigurisht që nuk ka asgjë të keqe. Maturimi me kohën duhet të gjendet një mënyrë elegante dhe pa e vrarë fëmijën për t’i treguar të vërtetën. Ti në çfarë moshe do doje ta dije këtë gjë? Xhulia: Nuk e di. Nuk e kam menduar ndonjëherë në çfarë moshe, po do doja ta dija që në momentin kur isha në tetë vjeçare dhe ma thanë njerëzit, sepse ai rast në klasë nuk ishte hera e parë që unë e dëgjova, ka pasur dhe raste të tjera. Ardit Gjebrea: Po Xhulia. Xhulia: Në 2007, nëna ishte shtatzënë dhe e dështoi fëmijën për arsye shëndetësore. Unë e dija çfarë do të thotë për ata ajo humbje dhe çfarë do të thosha unë për ata. Ardit Gjebrea: Ti nuk e mendoje këtë gjë? Xhulia: Jo absolutisht! Ardit Gjebrea: Ti doje të vërtetën? Xhulia: Doja të vërtetën dhe e dua akoma.. Ardit Gjebrea: Me kë fole ti më pas? Xhulia: Të gjithë njerëzit tanë na e kanë pohuar këtë gjë, po ashtu dhe mamaja ime. Ardit Gjebrea: Cili ishte momenti kur mamaja ta pohoi? Xhulia: Atë ditë, kur babi u largua më tha që unë nuk kam çfarë të bëj se ai nuk do ta tregojmë. Ardit Gjebrea: Ti e fole më pas me babain tënd këtë gjë? Xhulia: Jo, sepse unë e di si është ai, kryesore është që nuk doja ta lëndoja dhe tjetra sepse e dija që do vazhdonte të ma refuzonte. Ai thoshte, kush i tregonte Xhulias së vërtetën, në shtëpinë time nuk ka për të shkelur. Ardit Gjebrea: Ndërkohë, ti u thoje prindërve që jam duke kërkuar nënën? Xhulia: Jo, as kur isha në Tiranë. Kur u celebrova me bashkëshortin duheshin dokumente të birësimit, një vërtetim nga gjykata që e kishte im atë, por që unë nuk e dija që e kishte. Im shoq ia kërkon, po ai nuk ja jep. Ardit Gjebrea: Po Pse? Xhulia: Edhe certifikatën që ne kemi shkuar kemi bërë noterizim tek noteri, dokumentat që kishin të bënin me atë vërtetim që ai kishte. Ai vjen me ne, por vërtetimin e mban ai gjithë kohës. Ardit Gjebrea: Gjatë gjithë kohës ka pasur frikë babi yt? Xhulia: Dhe vazhdon ta ketë. Ardit Gjebrea: E di ai që sot je ti këtu? Xhulia: Jo nuk e di. Unë kam ardhur dje nga Italia, por ata nuk e dinë. Pas emisionit do shkoj tek ata të flas dhe t’ju tregoj gjithçka. Ardit Gjebrea: Cila është historia që ti di për nënën tënde? Xhulia: Nga njerëzit kam dëgjuar shumë alternativa, kam dëgjuar fjalët më të këqija. Më kanë thënë që të ka braktisur në kosh. Ndërsa gjyshja ime më ka thënë që nëna ime ka qenë vajzë e re, që më ka lindur dhe është larguar nga materniteti. Nga fjalët e njerëzve thoja që nuk më ka dashur, deri diku edhe e kam urryer, e kam paragjykuar. /tvklan
