Alessandro Nesta ka fituar një vend mes mbrojtësve më të mirë italianë të të gjitha kohërave. Pasi u bë shtyllë e Lazio në një moshë shumë të re, me Milanin u shenjtërua në nivele shumë të larta, duke fituar gjithçka që mundej. Sot, Nesta trajnon Frosinone në Serie B, por në një Instagram të drejtpërdrejtë me ish-shokun e skuadrës dhe shokun e kombëtares, Christian Vieri, ai pranoi se lamtumira nga futbolli ishte traumatike:
“U sëmura dhe vuajta jashtëzakonisht shumë. Pas gjashtë muajsh u futa në krizë, vetëm gruaja ime e di se çfarë kam hequr. Pas dy vitesh, Materazzi më thërret të shkoj në Indi, menjëherë bëra gati valixhen. Tani, duke stërvitur, kam një mënyrë adrenaline, por duke luajtur vetë është krejt tjetër. Ne jemi trajnerë, por kemi lindur lojtarë. Nëse luani, ju bëni atë që dëshironi. Nëse stërviteni, duhet të shpenzoni energji për shumë gjëra të tjera, por gjithsesi është e bukur. Te Frosinone kam një ekip të fortë, tani shpresojmë të fillojmë përsëri, për të provuar të ngjitemi në Serie A”.
Nesta ka qenë gjithmonë një tifoz i Lazio, por në vitin 2002 iu desh ta linte atë, kur ishte në vështirësi të mëdha financiare, për t’u transferuar në Milano: “Të luash gjatë gjithë karrierës tënde te Lazio? Në atë kohë, nuk do ta kisha lënë kurrë, por pastaj, për atë që arrita të bëja me Milanin, gjithçka shkoi shumë mirë. Mbaj mend që dy vite më përpara luajtëm një ndeshje me Real Madridin dhe Hierro më tha: Duhet të vish te Reali. Unë iu përgjigja: Jo, jam si mbret te Lazio. Milani më lejoi të imponohem në nivele të mëdha.
Vitet te Lazio kanë qenë të bukura, por i fundit ishte shumë i vështirë. Unë isha kapiten dhe në bordin e drejtorëve, Kur shkoja në mbledhje për të parë bilancin, nuk kuptoja asgjë. Ishte bërë shumë stresuese, shokët e mi të skuadrës më kërkonin pagat. Kam zili për të huajt, sepse ata e jetuan atë situatë me mjaft sakrifica. Milani ishte një çlirim, më dha mundësinë të mendoj vetëm për futbollin”.
Nesta ishte ndër protagonistët e ekspeditës së vitit 2006 në Gjermani, por ai Botëror përfundoi herët për shkak të një dëmtimi: “Unë nuk ndjehesha 100% për atë Kupë Bote. Kam qenë me fat që luaja në ekipe të shkëlqyera dhe të fitoja. Në Botëror është krejt tjetër gjë, i ndien më shumë fitoret. Kam luajtur dy ndeshje në Kupën e Botës 2006, ato të vërtetat, më interesantet, kundër Gjermanisë dhe Francës”.
Mes shumë triumfesh, ai ka dhe disa zhgënjime përvëluese si futbollist: “Lojërat që mbeten në kujtesën më të dobët janë tri: një derbi, në të cilin bëra dëme dhe si romak, kjo gjë të bën të vuani. Finalja e “Euro 2000” kundër Francës ma prishi gjumin me muaj dhe më pas, pa dyshim, finalja e humbur e Stambollit. Ishim 3-0 përpara, por pamë të na zhbëhej gjithçka si me magji. Jam i sigurt që kur të zgjohem në mëngjes do të mendoj përsëri për të”.
