U largua në një fushë futbolli, siç mund të kishte dëshiruar. Lamtumira e fundit me Pierino Prati, legjenda e Milanit, por jo vetëm, u zhvillua në lëndinën e Paolo Sesto di Alzate Brianca, në zonën Como, jo larg Montorfano, ku numri 11 i kuqezinjve, lindur në Cinisello Balsamo në 1946, vdiq të hënën pas një qëndrimi të gjatë në një shtëpi pushimi.
“Ishte i sëmurë prej kohësh”, u shpreh djali i tij Cristiano. “E kam parë të vdesë gjatë javës së fundit. Fatkeqësisht, për shkak të Covid, ai ka mbetur vetëm kohët e fundit dhe vizitat, siç e dimë, ishin pothuajse të pamundura në këto struktura”.
Në varrimin e lojtarit rekord, Prati, tri gola në finalen e Champions League të vitit 1969 në stadiumin “Bernabeu” në Madrid kundër Ajax të Cruijff, nuk munguan shumë legjenda, edhe pse të tjerë që përjetuan përkrah tij ato triumfe nuk jetojnë më prej kohësh…
Franco Baresi dhe Filippo Galli ishin të pranishëm për të përfaqësuar klubin e Milanit. “Më shumë sesa si lojtar, ju të gjithë e njihni atë – tha kapiteni Baresi. “Dua të nënvizoj dimensionin e tij njerëzor. Ai ishte një person i bukur, gjithnjë i disponueshëm. Ai u ndal dhe unë fillova, nuk e njihja atë në fushë, por duke punuar me të në sektorin e të rinjve e vlerësova për përulësinë e tij, një vlerë që ai ishte në gjendje t’ua transmetonte edhe fëmijëve “.
Profili i madh njerëzor i Pratit konfirmohet sidomos nga numri i tifozëve të Romës të pranishëm në funeral (kishte veshur edhe fanelën verdhekuqe në karrierë). Në arkivol, përveç këmishave blu dhe të kuqe dhe të zeza, kishte një shall të verdhë dhe të kuq dhe një nga Salernitana, në të cilën ai bëri debutimin e tij në 1965 dhe me 10 gola kontribuoi në ngjitjen në Serie B. Në kryeqytet Prati ai la një kujtim shumë të fortë.
“Një çerek i zemrës sime është e verdhë dhe e kuqe”, shprehej gjithmonë Pierino. Sulmuesi u transferua në Romë pasi fitoi gjithçka në Milano: pas suksesit evropian pati atë ndërkontinental në 1969, përveç 2 Kupa Kupash dhe 2 Kupa Italie.
Nuk harrohet edhe triumfi në Kampionatin Evropian të vitit 1968 me ekipin kombëtar. Prati është gjithashtu nënkampion i botës në vitin 1970, edhe pse nuk luante, pasi Gigi Riva i mori vendin.
Ëalter De Veçhi, i pranishëm në varrim, mbetet gjithashtu pjesë e gjeneratës tjetër të Milanit dhe e kujton Pratin kështu: “Si një lojtar i të rinjve ishte idhull dhe ishte kënaqësi të luaja kundër tij. Pastaj më vonë punuam së bashku si promovues të kampeve verore të Milan dhe arrita ta vlerësoja si njeri. Pierino ishte me të vërtetë një person i shkëlqyeshëm, i thjeshtë, i cili kurrë nuk bëri asgjë që të peshonte pavarësisht të kaluarës së tij të madhe”.
