Ndonjëherë, për shkak të trajnimit të përditshëm, miqësia është keqkuptuar, është keqinterpretuar besimi ose thjesht janë injoruar rregullat e dojo-së.
Reigisaho, ose rregulla e sjelljes në dojo, shpeshherë anashkalohet, keqkuptohet dhe përdoret me të keq.
Shembuj të qartë të kësaj janë mos njohja e mënyrës sesi të silleni në një tatami, të leni sjelljet jashtë kontrollit, të mos mbani qëndrimin e duhur, të keni mungesën e përpikërisë në stërvitje dhe mungesën e seriozitetit dhe përgjegjësisë në praktikë.
Këto qëndrime të këqija do të çojnë në mungesë respekti dhe konsideratë ndaj sensei-t, ndaj shokëve dhe ndaj vetvetes.
Këto janë situata të padëshirueshme që mund të vijnë nga pakujdesia, informaliteti dhe shkelja e vlerave të karatesë. Prandaj, studentët duhet të kuptojnë se, megjithëse nganjëherë sensei nuk u kushton atyre vëmendjen në mënyrë të drejtpërdrejtë ose të qartë, kjo nuk do të thotë se sjellja e gabuar e studentit shkon pa u vënë re ose nuk i jep rëndësi ai. Prandaj, studentët më të përparuar duhet të udhëzojnë, këshillojnë dhe korrigjojnë fillestarët (Kohai) në mënyrë që ata të mos ngatërrohen me qëndrimin.
Për më tepër, duhet të mësohemi se pas shumë vitesh praktikë është normale për shumicën e veteranëve që të marrin privilegje të vogla ose licenca nga sensei, edhe pse kjo gjithashtu kërkon një angazhim të madh ndaj tij dhe detyrime ndaj praktikës.
Mënyra e saktë për të ju drejtuar për çdo kërkesë tek një sensei është ti përkulemi me respekt gjatë përshëndetjes (REI), të cilën ai do të na kthejë.
Kur, ai pyet nëse është kuptuar një shpjegim, për t’iu përgjigjur në mënyrë pozitive është shqiptuar fjala HAI, e cila është një lloj frazeologjie që shërben për pohimin, përshëndetjen, manifestimin dhe falënderimin, etj.
Një përbërës tjetër i rëndësishëm në reigisaho janë përshëndetjet (REI), të cilat, gjatë renditjes dhe paraqitjes së studentëve më pak të përparuar, siç interpretohet shpesh, janë rregulla të shkëlqyera të mirësjelljes, respektit ose mirënjohjes, dhe gjithashtu promovojnë dhe favorizojnë në mënyrë aktive vëmendjen e duhur dhe qëndrimin e duhur.
Kur jemi përpara pragut të dojo-s (Tatamit) dhe klasa nuk ka filluar akoma, d.m.th. kur arrijmë me përpikëri, duhet të përshëndesim KAMIZËN, vendin e nderit të destinuar për fotografitë e themeluesve të artit apo stilit.
Kjo përshëndetje është një shenjë falënderimi për themeluesit e artit dhe nga ana tjetër, na kujton përulësinë dhe thjeshtësinë që duhet të zotërojë praktikuesi.
Nëse klasa tashmë ka filluar, ne do të jemi në një vend ku sensei mund të na shohë, duke u ulur në seiza, ose duke qëndruar në gatitu, ne do të presim autorizimin e tij,që të përshëndesim më pas kamizën dhe sensei-n.
Pastaj do të gjejmë një vend në dojo ku nuk e pengojmë askënd dhe do të vazhdojmë të bëjmë ushtrime ngrohjeje në heshtje dhe pa ndërhyrje në klasë.
Pasi të kemi mbaruar ngrohjen, do të drejtohemi prapë tek sensei me përshëndetjen e detyrueshme dhe do të bashkohemi në klasë.
Ka edhe aspekte të tjera si hierarkia “SENSEI-SEMPAI-KOHAI”.
SEMPAI do të thotë “vëlla i madh”, dhe misioni i tij është të bashkëpunojë me sensei-n, duke e ndihmuar atë dhe duke i këshilluar studentët në praktikimin e artit.
Pra, Sempai është i një niveli më të madh sipas moshës/stazhit ose shkallës së tyre, megjithëse mund të merret rasti që një sempai pushon së ekzaminuari “Dan”, për shkaqe përtej vullnetit të tij ose për ndonjë arsye personale të justifikuar. Në këtë rast, nëse sempai vazhdon të praktikojë në një mënyrë të sinqertë, ai duhet të ketë grade më të lartë se studentët e tjerë që janë promovuar më shpejt dhe me më pak kohë praktike, dhe do të trajtohen me të njëjtën kategori si bashkëkohësit e tyre ose kolegët e promovimit.
Sidoqoftë, kjo është një çështje delikate dhe në rast dyshimi, sensei do të japë kriterin e tij pasi të reflektojë.
KOHAI është trajner për fillestarët ose studentët e mitur.
Sa i përket qëndrimit të përshëndetjeve (REI):
Përshëndetja duhet të jetë e sinqertë sepse përndryshe është më mirë të mos e bëni.
Edhe pse e sinqertë dhe e përulur, përshëndetja nuk duhet të mbetet pa vëmendjen maksimale, pasi në Budo asnjëherë mos e ul nivelin e gatishmërisë.
Gjithashtu, është një zakon i mirë që në përfundim të një stërvitje me një partner, ndërsa ne bëjmë përshëndetjen ju japim falënderimet gojarisht (Domo Arigato).
Autori është trajner i karatesë
