Alexandre Pato është treguar në ‘The Players Tribune’. Le të rishikojmë pikat kryesore të rrëfimit të bërë nga sulmuesi brazilian. “Në vitin 2010 fillova të lëndohesha gjatë gjithë kohës. E humba besimin në trupin tim. Kisha frikë nga çfarë do të thoshin njerëzit për mua. Shkoja në stërvitje duke menduar se nuk mund të lëndohesha.
Nëse lëndohesha, i thoja vetes: Mos i trego askujt. Duke u rikuperuar nga një problem muskulor, më pas e ndrydha kyçin e këmbës dhe vazhdova të luaja. Kyçi i këmbës ishte i fryrë si një top, por nuk doja ta zhgënjeja skuadrën. Doja t’i kënaqja të gjithë. Ky ishte një nga gabimet e mia. Njerëzit prisnin që unë të shënoja 30 gola në sezon, por nuk munda të dilja as në fushë”.
“Ata donin gjak, djersë dhe lot. Ata i morën lotët siç duhet. Pagova një çmim të lartë”, – tha braziliani 32-vjeçar, i cili luajti për Internacional, Corinthians, Sao Paulo, Milan, Chelsea, Villarreal dhe Tianjin Quanjian.
“Ndoshta nuk u bëra lojtari më i mirë në botë. Por, më lejoni t’ju them diçka. Unë kam një marrëdhënie të mrekullueshme me familjen time. Jam në paqe me veten time. Unë kam një grua (Rebeka) që e dua shumë. Në mënyrën time kam shumë “Topa të Artë”. Nëse jeta është lojë, unë kam fituar”, – ka reflektuar lojtari aktual i Orlando City në MLS.
Pato tregon lëndimet para se të mbërrinte tek Internacional: “Doktori bëri një radiografi dhe gjeti një tumor të madh. Ai më tha: Duhet të bësh operacion tani, ose do të duhet të amputohesh (pritet këmba). Unë u trondita, qëndrova mbyllur në shtëpi për 24 orë. Babai i tha: Doktor, ky është djali im. Nuk e di se si të paguaj për këtë, por nuk dua ta shoh të ndalojë së luajturi futboll.
Më pas nuk e di se çfarë ndodhi. Ndoshta doktori mendoi se isha mirë, ndoshta ai dëgjoi zërin e Zotit. Doktori më tha: Mos u shqetëso, operacioni do të jetë i suksesshëm. Dhe ashtu doli. Unë po ju them, ishte një mrekulli. Nuk do ta harroj kurrë atë emër: Paulo Roberto Mussi. Ai më dha një jetë të re”.
Disa fjalë edhe për shërimin e dhimbshëm: “Momenti ishte shumë i dhimbshëm. Banka e kockave nuk kishte kockën që kërkohej nga krahu im, kështu që duhej të ma nxirrnin atë nga ijet. Gjithashtu më duhej të kthehesha çdo gjashtë muaj në spitalin “Pato Branco” për kontrolle. Krahu im ishte nxirë fare. Unë bërtisja: Më shumë injeksione, ju lutem! Për fat të mirë, arrita të luaj përsëri. Pikërisht atëherë u pranova nga International.
Pato, i cili është 32 vjeç, shpjegon se në provën e tij me Internacional de Porto Alegre ai përfundoi në një hotel seksi, sepse prindërit nuk kishin para për të paguar një hotel normal: “U vendosëm në një hotel seksi. Nuk e di, isha shumë i vogël për ta kuptuar. Mendoj se dhoma jonë kishte një krevat të vogël, vetëm kaq. Hoteli ishte përballë Beira-Rio. Njerëzit bënin seks teksa shikonin stadiumin e Internacional”.
Eksperiencë e paharrueshme e tij te Milani: “Carlo Ancelotti u bë si baba për mua. Ai madje e quajti qenin e tij Pato. E patë atë foto të tij në stacionin e autobusit në Madrid, me syze dielli dhe puro? Epo, në stërvitje te Milani ai ka ardhur edhe me një helikopter. Ai jetonte në Parma dhe gruaja e tij dinte të pilotonte. Ai ishte si James Bond. Nëse dikush jetonte me stil, ai ishte Carlo”.
Braziliani kujton edhe vetë-nënshkrimin për Villarreal: “Pas Milanit u ktheva në Corinthians, ku njerëzit po përpiqeshin të më largonin. Doja të qëndroja në Evropë, kështu që bëra diçka që nuk e kisha provuar kurrë më parë. Telefonova Daniele Bonera, të cilin e njihja nga Milani dhe që luante për Villarreal. E pyeta nëse atje ishin të interesuar për mua. Trajneri Marcelino më ofroi një marrëveshje dhe shkova në Spanjë.
OPA! Unë kisha projektuar transferimin tim. Kontaktet, marrëdhëniet.; kështu funksionoi loja. Kjo ishte një pikë kthese për mua. Gjatë gjithë këtyre viteve kisha vepruar sikur të isha ende ai fëmija i International. Në moshën 27-vjeçare kuptova se duhej të ndryshoja. Më duhej të bëja aktin tim. Më duhej të merrja përsipër fatin tim”.
Pato nënvizon se tifozët e Corinthians donin ta vrisnin: “Tifozët e Corinthians donin të më vrisnin. Unë udhëtoja nëpër qytet me truproje të armatosura dhe një makinë të blinduar me bombola gazi lotsjellës. Tifozët që sulmuan terrenin tonë kishin shkopinj dhe thika. Ishte e frikshme. Gjërat ndodhën Ata nuk kanë vend në futboll”.
Braziliani kujton festën me drogë, që i ndryshoi jetën: “Isha ende beqar, ndaj vendosa të shijoja lirinë time. Shkova në Los Angeles. Doja hotelin më të mirë, makinën më të mirë, festat më të mira. Përfundova në këtë vend, ku një vajzë gërhiste prej kokainës pranë meje. Pyeta veten: Çfarë jam duke bërë këtu? Nuk ishte kjo ajo që doja. Ishte një botë boshe. Pyeta një mik: A do ta kaloj vërtet pjesën tjetër të jetës sime vetëm kështu?”
Pato flet edhe për shëndetin e tij mendor: “Fillova të fokusohesha në shëndetin mendor dhe marrëdhëniet. Takova një terapist. Mësova të gjeja lumturinë në punën e vështirë. Ende po argëtohesha, por po e trajtoja futbollin si një punë, e dini? Mora përgjegjësinë për të gjitha aspektet e karrierës sime. Në Milano e kisha kaluar vitin e parë duke mos folur italisht. Në Kinë mësova menjëherë për ushqimin dhe kulturën. Madje nisa të shërbeja oriz dhe petë në banesën time”.
Pato e mbyll rrëfimin si një dashnor futbolli: “A mund të ketë qenë karriera ime ndryshe? Sigurisht. Por është e lehtë të shikosh prapa dhe të them atë që duhet të kisha bërë. Kur je atje, nuk e sheh pamjen e madhe. Pra, nuk më vjen keq. Shikoj anën e mirë. Tani jam në formë. Shëndeti im mendor është i shkëlqyer. Jam ende i dashuruar me futbollin”.
