T’u thuash lamtumirë njerëzve që do më shumë nuk është e lehtë dhe aq më pak kur ata janë fëmijët tuaj. Si prindër, ne e dimë se në një moment ata do të duhet të fluturojnë në fole, por edhe nëse mendojmë se jemi të përgatitur për të përballuar këtë situatë, kur vjen puna, gjithçka ndryshon dhe bota jonë shpërbëhet.
Kur të thuash lamtumirë dhemb
Sindroma e folesë së zbrazët është një ndjenjë plot trishtim dhe vetmi. Prindërit nuk janë në gjendje të përballojnë largimin e fëmijëve të tyre dhe ankthi fillon të shfaqet në jetën e tyre. Sado që ata mendonin se ishin të përgatitur për këtë moment, nuk ishin. Shumë refuzojnë ta pranojnë këtë realitet në botën e tyre të brendshme. Sot kjo situatë është zmadhuar. Të rinjve u duhet më shumë kohë për të lënë folenë dhe disa madje nuk e bëjnë kurrë këtë. Situata ekonomike ose komoditeti i vazhdimit të të jetuarit me prindërit e tyre do të thotë që prindërit nuk e ndiejnë nevojën për t’u përgatitur për një të ardhme ndarjeje dhe besojnë se fëmijët e tyre do të jenë me ta përgjithmonë.
Të bëhesh i pavarur nuk është humbje
Është e vështirë të kapërcehet kjo situatë kur prindërit e shohin atë në mënyrë kaq dramatike. Për ta, fakti që fëmijët e tyre do të largohen nga foleja do të thotë se do t’i humbasin, por nuk mund të gabojnë më shumë. Ata thjesht do të ndërtojnë jetën e tyre ashtu siç bënë prindërit e tyre. Ata do të ndërtojnë familjen e tyre, por do të jenë ende atje. Sigurisht që nuk është njësoj të shkosh e të jetosh në një vend tjetër sesa të rrish në një shtëpi pranë prindërve. Pavarësisht kësaj, shumë prindër mendojnë se nëse fëmijët e tyre nuk janë në shtëpinë e tyre, atëherë ata i kanë humbur përgjithmonë. Kjo është arsyeja pse është e rëndësishme të ndryshojmë vizionin që kemi për të menduar se akti i lamtumirës është sinonim i humbjes.
