Depresioni duket se është më shumë i përhapur në Europë kjo pasi të dhënat tregojnë se europianët janë konsumatorët më të mëdhenj të barnave kundër tij. Përdorimi i ilaçeve kundër depresionit është rritur me gati dy herë e gjysmë nga viti 2000 në 2020 në 18 vende europiane, sipas të dhënave të Organizatës për Bashkëpunim dhe Zhvillim Ekonomik (OECD).
Të dhënat e OECD tregojnë gjithashtu një rritje dramatike të ankthit dhe depresionit gjatë pandemisë COVID-19. A përdorin vendet më të lumtura më pak barna të AD? Si e shpjegojnë studiuesit rritjen e mprehtë të konsumit të antidepresantëve?
Të dhënat e OECD demonstrojnë konsumin e dozës së përcaktuar ditore (DDD) të “N06A-Antidepresantëve”. Ky grup “përfshin preparate të përdorura në trajtimin e depresioneve endogjene dhe ekzogjene”, sipas Organizatës Botërore të Shëndetësisë (OBSH).
Konsumi mesatar i antidepresantëve në 18 vende europiane ishte 30.5 DDD për 1000 njerëz në ditë në vitin 2000 duke u rritur në 75.3 DDD në 2020, një rritje prej 147%. Por kjo mesatare e përgjithshme fsheh pika fillestare shumë të ndryshme për përdorimin e antidepresantëve në vitin 2000 në vende të caktuara, duke filluar nga 6.4 DDD në Estoni deri në 70.5 DDD në Islandë.
Republika Çeke regjistroi rritjen më të lartë me 577 %, ndërsa u rrit vetëm me 38 % në Francë, duke e bërë ndryshimin më të ulët në këto vende midis viteve 2000 dhe 2020, megjithëse nga një nivel relativisht i lartë. Ai u rrit me 304 % në Portugali, 256 % në Mbretërinë e Bashkuar, 208 % në Spanjë dhe 200 % në Gjermani në të njëjtën periudhë.
Grafiku me shtylla tregon gjithashtu se si konsumi i antidepresantëve është rritur nga viti në vit në vendet europiane. Në 14 nga 18 vende, përdorimi i drogës AD u dyfishua më shumë.
Ka një sërë shpjegimesh të mundshme për këtë rritje në dy dekadat e fundit. Studiuesit që studiuan ndikimet në tendencat e përshkrimit të antidepresantëve në Mbretërinë e Bashkuar midis 1995 dhe 2011, sugjeruan se rritja mund t’i atribuohet njohjes së përmirësuar të depresionit, disponueshmërisë së barnave të reja të AD, ndryshimeve në qëndrimet e pacientit/GP, disponueshmëria e terapive, zhvillimi udhëzimeve klinike dhe një zgjerimi i gamës së indikacioneve të trajtuara me AD.
