Familja jonë e origjinës ka një ndikim të rëndësishëm në mënyrën se si ne e shohim veten, si i shohim të tjerët dhe si e interpretojmë botën.
Fëmijët që rriten në mjedise mbështetëse kanë më shumë gjasa të krijojnë marrëdhënie të shëndetshme.
Por kur ndodh e kundërta?
Ja si duken modelet më të zakonshme toksike:
Mohimi i problemeve
Rregulla dhe role të ngurta
Konflikte të përsëritura
Ne në vend të unë
Një sistem i mbyllur
1. Mohimi i problemeve
Gjithçka është në rregull tek familja jonë, ajo është e mrekullueshme. Nëse dikush mendon ndryshe, ne do t’i mbyllim gojën dhe do ta injorojmë.
Nuk ka rëndësi që babi është duke pirë, mamaja është emocionalisht e ftohtë dhe ata nuk flasin me njëri-tjetrin për ditë të tëra. Nuk do ta diskutojmë. Ne nuk do të pyesim se si janë anëtarët e tjerë të familjes.
Rezultati: pakënaqësi dhe zemërim i akumuluar.
2. Rregulla dhe role të ngurta
Secili ka detyrat e veta.
Babi duhet të fitojë para, mami duhet të rrisë fëmijët, fëmijët duhet të studiojnë shumë dhe të ndihmojnë mamin, gjyshja duhet të kujdeset për nipërit, etj. Dëshirat personale nuk kanë rëndësi, ato nuk diskutohen.
Secili ka rolet e veta. Babi është i fortë, mami është e sjellshme, fëmija më i madh është i zgjuar dhe i vogli është i bukur. Shkëputja nga rolet e përcaktuara, për këtë familje është e neveritshme, e shtypur ose e injoruar.
Rezultati: mungesa e perceptimit të vetvetes, mosvetëdija për dëshirat e veta, pamundësia për të marrë parasysh dëshirat e të tjerëve, mbindjeshmëria ndaj mendimeve të të tjerëve. Në këtë rast kontakti me prindërit është plot ankth.
3. Konflikte të përsëritura
Anëtarët e familjes mund të lëshojnë avull për të njëjtën çështje, por problemi nuk zgjidhet. Ata mund të bërtasin, leksionojnë dhe qortojnë njëri-tjetrin, mund të ndihen të lënduar, por nuk janë në gjendje të gjejnë një konsensus.
Rezultati: tendenca për të qenë konfrontue dhe shpërthyes (kur përpiqeni të çlironi tensionin), ose e kundërta: tendenca për t’iu shmangur konflikteve (kur përpiqeni të shmangni tensionin).
4.“Ne” në vend të “unë”
Çdo anëtar i familjes flet në emër të familjes, jo në emër të tij.
Ne kemi probleme: nuk i kaluam provimet.
Ne morëm nota të këqija këtë semestër.
Nuk jemi në humor të mirë (për shembull kur babi ndihet i zemëruar).
Nëse dikujt i ka humbur çelësat, e gjithë familja duhet t’i kërkojë.
Nëse dikush është i mërzitur për diçka, të gjithë duhet të ecin me fytyra të trishtuara.
Rezultati: anëtarët e familjes nuk janë në gjendje të ndahen dhe të jetojnë jetën e tyre. Fëmijët dhe prindërit fjalë për fjalë nuk mund të jetojnë pa njëri-tjetrin. Ata nuk e kuptojnë se ku mbaron një person dhe ku fillon tjetri.
5. Një sistem i mbyllur
Lumturia ime varet nga veprimet e mamasë sime. Lumturia e nënës sime – në veprimet e mia. Këto janë besime dëmtuese për një person.
Rezultati: varësia emocionale nga njëri-tjetri dhe pamundësia për të krijuar lidhje emocionale me njerëzit e tjerë.
Konkluzion
Ndoshta po pyesni veten pse, për çfarë qëllimi, duhet të gërmoni dhe kuptoni të gjitha këto? Ajo që është e kaluar është e kaluar. Tani ju keni një jetë tjetër të rritur.
Ju keni një jetë prej të rrituri tani, kjo është e vërtetë. Por a është ndryshe? Kjo është një pyetje e madhe. Sepse nëse shikoni më nga afër, me shumë mundësi, po përdorni të njëjtat modele në marrëdhëniet tuaja me të rriturit.
Siç thuhet, ne veprojmë ashtu siç jemi mësuar. Kjo mund të jetë arsyeja pse nuk ju pëlqen rezultati.
Për të pasur një rezultat të ndryshëm, duhet të analizoni se ku e keni marrë këtë model shkatërrues, pse po e përdorni dhe cilat alternativa ekzistojnë.
Atëherë mund të konsideroni se keni bërë hapin e parë drejt përmirësimit të marrëdhënieve tuaja.
