Në sulmin brutal të militantëve të Hamasit mbi Izraelin gjatë fundjavës së kaluar, janë shkrepur mijëra raketa dhe predha të kalibrit të ndryshëm, fluturaket pa pilot hidhnin eksploziv dhe janë përdorur shumë armë dhe municion të kalibrit të vogël, shkruan CNN.
Sulmi filloi nga kibuci i Gazës që është nën kontrollin e Hamasit në Rripin e Gazës prej 360 kilometra katrorë përgjatë vijës bregdetare mesdhetare, të kufizuar nga të dy anët me Izraelin dhe nga njëra anë me Egjiptin.
Është një zonë e varfër, me popullsi të dendur me pak burim dhe ishte pothuajse plotësisht e shkëputur nga pjesa tjetër e botës për gati 17 vjet, kur Hamasi e mori nën kontroll.
Shtrohet pyetja: si e grumbulloi Hamasi sasinë e madhe të armëve që i mundësoi këtij grupi të kryente sulme të koordinuara që vranë mijëra dhe plagosën mijëra tjera? Përgjigja sipas ekspertëve, është përmes një kombinimi të dinakrisë, improvizimit, këmbëngulje dhe një furnizuesi të rëndësishëm jashtë vendit, shkruan CNN.
Por çfarë armësh përdori Hamasi?
Një seri me bllokada
Barriera mbitokësore dhe nëntokësore kushtoi qindra miliona dollarë: sensorë, kamera, frëngji të drejtuara nga distanca, teknologjia më e mirë që u besohet pjesërisht rekrutëve.
Në anën tjetër të murit një mijë militantë me armatim të thjeshtë.
Shkelja
Për të hapur të çarën ata përdorën eksplozivë, buldozerë dhe mjete.
Videot e operacionit zbuluan thjeshtësinë e tij, ndërsa videot propagandistike – të publikuara më vonë – në vend të kësaj tregonin muxhahedinët me komplete logjistike.
Nuk e dimë nëse infiltrimi ka ndodhur edhe përmes tuneleve: asnjë nuk është zbuluar për momentin.
Është shumë herët për ta përjashtuar.
Dronët e vegjël shkatërruan frëngji dhe një tank duke hedhur bomba.
Armët
Kishte dhe ka gjithçka.
Pushkë, tip kallashnikov, të lëshuara nga depot e Lindjes së Mesme.
“Copa” irakiane, libiane, ruse por edhe disa modele izraelite të kapur gjatë luftës apo të rikuperuara përmes trafikimit.
Tunelet klandestine, tregu i zi, furnizimet e aleatëve (ndonëse komplekse) kanë garantuar një furnizim të mjaftueshëm.
Mitralozat janë të kalibrit 50 Dshk të dizajnit “sovjetik”, të pranishëm në të gjitha konfliktet e fundit në rajon.
Aspekti i dukshëm, i konfirmuar nga videot, ka të bëjë me “lehtësinë” e pajisjeve: pa çanta shpine të rënda, helmeta apo ndonjë gjë tjetër, por më tepër minimumin e nevojshëm për të lëvizur lehtësisht.
Ekspertët kanë zbuluar praninë e minave iraniane, materialit kinez dhe antitankëve të Koresë së Veriut.
Ka shumë granata, disa të prodhuara në mënyrë “artizanale” në Rrip, si dhe ngarkesa speciale – EFP – për t’u vendosur në anët e rrugëve të afta për të shpuar parzmoret.
Dëshmitë e kombinuara me klipe në internet përshkruajnë inkursionet e brigadave al Aksa me motoçikleta.
Dy rrota janë të shpejta, lejojnë udhëtimin jashtë rrugës, janë objektiva të pakapshëm.
Hamasi ka përsëritur taktikat e Shtetit Islamik dhe kryengritësve të Sahelit, të cilët krijuan “kalorësinë xhihadiste”.
Por para tyre Pasdarani iranian në Libanin jugor e bëri këtë kur dërguan përfaqësuesit e tyre për të mbështetur Hezbollahun e sapolindur.
Jo sot, as dje por pardje.
Gjatë bastisjes milicët përdorën edhe kamionçinë të nevojshëm për transportin e furnizimeve në udhëtim dhe pengjet në udhëtimin e kthimit.
Një gazetar përshkroi një nga këto kamionçina, një Toyota, një tjetër simbol konflikti, i njohur për besueshmërinë e tij.
Brenda është një karikator, një bombol gazi i shndërruar në një kurth shpërthyes dhe i pajisur me një kohëmatës të nxjerrë nga një pajisje shtëpiake.
Më pas ndërroni këpucët dhe rrobat, një enë për të urinuar në mënyrë që të mos keni nevojë të dilni nga automjeti.
Në sedijen e pasme është suveniri i bastisjes në një kibuc: një qese plastike plot me çelësa makine dhe shtëpie.
Aeroplanët e varur
Për disa vite, aeroplanët me energji kanë përfaqësuar surprizën brenda surprizës.
Nuk është kështu, nuk është dashur të jetë kështu.
Fraksioni nuk e ka fshehur kurrë se i ka, ka praktikuar në një kamp në Gazën jugore dhe ka regjistruar një film, herë të tjera ka pasur raportime për të.
Të lira si kallashnikovët, të dobishëm për të kapërcyer “rrjetën” e patrazuar, e vështirë për t’u zbuluar.
Në fakt, ata përshkuan një distancë të shkurtër, nga pika e ngritjes në territorin izraelit, dhe më pas rrëshqitën butësisht në qendër të festivalit rave me disa kthesa.
Në orët e para mijëra raketa goditën të gjithë frontin.
Ata kanë furnizime të bollshme, falë furnizimeve të jashtme dhe zhvillimit të vazhdueshëm në Rrip të lehtësuar nga udhëzimet nga Irani/Hezbollahu.
Ata nuk janë shumë të saktë sepse u mungon një “udhërrëfyes”, megjithatë kanë një vlerë ushtarake dhe politike pasi lejojnë që fraksioni të synojë zonat e banuara të Izraelit.
Një nga “raketat” më të fundit – e riemërtuar Ayyash – mund të arrijë 250 kilometra larg. Një ekzemplar u ndal në 150.
j.l./ ABC24.AL
