Më 23 maj, do të bëhen 10 vjet që kur një burrë i quajtur Harrison Okene mbijetoi tri ditë në fund të detit, pas fundosjes së një anijeje.
Sipas mediave të huaja, përcjell Telegrafi, 29-vjeçari ishte bllokuar në të ftohtin e acartë dhe errësirën rreth 30 metra nën sipërfaqen e oqeanit për 60 orë.
Ai besohet se ishte shumë afër nga vdekja kur u gjet.
“Ishte shumë e papritur dhe një tronditje totale të gjeje dikë të gjallë pasi anija u mbyt disa ditë më parë”, ka thënë Nico van Heerden, zhytësi që gjeti Okene, për Newsweek.
“Ai nuk ishte personi i parë që hasëm, megjithatë. Para se ta gjenim, gjetëm dhe gjetëm trupat e tre kolegëve të tij që humbën jetën gjatë incidentit. Vërtet shumë tragjike”.
Ai vazhdoi: “Anijet fundosen dhe njerëzit vdesin, por të gjesh dikë të gjallë pas kaq shumë kohësh nuk ndodh. Nuk kam dëgjuar kurrë që të ketë ndodhur më parë”.
Okene ishte një kuzhinier. Varka e vogël ishte rrugës për në një cisternë nafte aty pranë, rreth 30 kilometra larg bregut perëndimor të Nigerisë, kur një valë e madhe e përmbysi papritmas anijen.
“Para se ta kuptonim, ne filluam të fundoseshim”, ka rrëfyer Okene për Nine News Australia. “Ne kishim lundruar për shumë vite, e njihnim detin, nuk kishim pasur asnjë problem më parë”.
Okene filloi të tentonte të shpëtonte duke lëvizur nëpër anije, por zbuloi se shumë nga dyert ishin të mbyllura për të parandaluar hyrjen e piratëve.
Ai u bllokua brenda një tualeti në kabinat e oficerëve pasi uji derdhej në anije dhe nuk mundi të shpëtonte pasi anija filloi të fundosej në fund të detit.
Por për fatin e tij të madh, një pajisje për ajër mbeti e paprekur brenda tualetit.
Ai mund të merrte frymë, por ishte në errësirë totale dhe të ftohtë.
“Nën ujë ishte kaq, kaq, kaq, aq ftohtë”, ka treguar ai. “Po luftoja për të qëndruar gjallë, duke menduar se sa do të më zgjaste [ajri]. Mendoja për familjen time, gruan time, çfarë do të ndodhte, si do të jetonte, si mund të dal, duke menduar për jetën time”.
Okene u përpoq të gjente rrugën e tij për të dalë nga labirinti nënujor, por pa dobi, duke përdorur një litar.
Duke qenë i bllokuar në të ftohtë vetëm me të brendshme, me ajër në pakësim dhe pa ushqim apo ujë, Okene ishte në rrezik të madh nga toksiciteti i dioksidit të karbonit, si dhe përballej me etjen, urinë dhe hipoterminë.
“Z. Okene është me fat që ka mbijetuar”, ka thënë Paul Schumacker, një profesor i pediatrisë dhe ekspert nga Shkolla e Mjekësisë Feinberg të Universitetit Northwestern, për Newsweek.
Ai vazhdoi: “Temperatura e ujit në një thellësi 30 metra mund të ulë temperaturën e trupit në nivele vdekjeprurëse brenda disa minutave deri në disa orë. Zhytësit gjithmonë veshin kostume të izoluara për të mbajtur nxehtësinë e trupit në ujë të ftohtë”.
Dhe pas rreth 60 orësh të kaluar duke pritur, tha Okene, ai dëgjoi trokitje në anën e varkës dhe pa një rreze drite në errësirë.
Një ekip zhytësish kishin zbritur 30 metra në rrënojat për të gjetur trupat brenda.
Okene zgjati dorën dhe goditi butësisht një nga zhytësit, van Heerden, në krah, duke u përpjekur të mos e trembte atë.
“Kur ai erdhi, unë vetëm po qaja”, ka rrëfyer me emocion Okene.
Në momentin që u gjet, ai ka të ngjarë të ketë pasur vetëm disa orë për të jetuar, vlerësoi Eric Hexdall, një infermier dhe drejtor klinik i mjekësisë së zhytjes në Qendrën Duke për Mjekësinë Hiperbarike dhe Fiziologjinë e Mjedisit.
Ndryshe, dhjetë trupa u nxorën nga varka gjatë zhytjes dhe trupi i një personi të zhdukur nuk u gjet kurrë. Okene ishte i vetmi i mbijetuar.
