Sa herë në jetë keni qenë të detyruar t’i thoni lamtumirë diçkaje apo dikujt. Jeta është ciklike, për çdo fillim të ri ka gjithmonë një fund. Është normale, por kjo është arsyeja pse nuk dëmtohet. Mund të ndodhë që jeta të kanalizohet në gjurmët e një rutine të caktuar. Çdo gjë është e njëjtë ditë pas dite, pa qenë në gjendje të vëreni se sa të afërta janë lidhjet tuaja.
Ju duhet të përqendroheni dhe reflektoni mbi këto lidhje, të mendoni për njerëzit rreth jush, ata me të cilët ndani ditët tuaja. Kaloni nëpër mend gjithë njerëzit tuaj të dashur dhe zbuloni midis tyre një person që nuk ju nevojitet. Një person që kujdeset për ju, nga i cili ndoshta keni pak nevojë, por fatkeqësisht nuk iu përgjigjet.
Dashuria, afeksioni…, ka shumë mënyra për ta përcaktuar dashurinë, është shumë asimetrike. Ju keni nevojë për të, ai nuk ka nevojë për ju.
Kjo asimetri thyen gjithçka, sepse ju mendoni se si ta pyesni, mendoni se si t’i dhuroni diçka sa herë që ai mbetet i zhgënjyer. Atëherë jeni të pakënaqur, sepse pritjet tuaja nuk janë siç i kishit menduar. Një marrëdhënie pa balancë është gjithmonë e gabuar.
Ti duhet ta lësh këtë lidhje. Duhet të thuash lamtumirë sepse e dini se ai nuk ju nevojitet sepse ju nuk jeni prioritet i tij. Të thuash lamtumirë është e vështirë. Lëndon në momentin kur e thoni, por kjo dhemb edhe më shumë kur përpiqeni të mos ktheheni prapa. Aftësia për të mbyllur një lidhje tregon forcën tonë, duke i rezistuar dëshirës për t’u kthyer dëshmon fuqinë e dinjitetit tonë.
Duhen lënë ata që nuk duam dhe nuk na duan. Pse t’i japësh çelësin e lumturisë tënde një personi tjetër. Jeta është e juaja, ndjenjat që përjetoni janë shprehja më lirike e asaj që jeni. Të thuash lamtumirë do të thotë të tregosh guxim, por gjithashtu do të thotë të rimarrësh kontrollin. Të gjithë duam që gjërat të jenë më të lehta. Të kishte një ilaç magjik për të nxitur në të dashurit tanë ndjenjat që do të dëshironim për ne. Në vend të kësaj gjithçka është e komplikuar.
Ju jeni të detyruar të bëni diçka që nuk e dëshironi. Për aq kohë sa mbeteni të patundur në lidhje asimetrike, nuk jeni të lirë të krijoni lidhje të reja të balancuara. Ju jeni aq të lidhur me dhimbjen tuaj saqë përjashtoni mundësinë e një gëzimi. Askush nuk mund t’ju ndihmojë të thoni lamtumirë, ky është një akt i vullnetit personal që duhet ta bëni vetë.
Ti thuash lamtumirë një të dashuri do të thotë të luftosh.
Ju duhet të kuptoni se çfarë ka ndodhur, shkaqet që çuan në këtë situatë.
Ju duhet të pranoni se marrëdhënia në të cilën keni investuar kohë, energjia dhe ndjenja nuk funksionon dhe është e pamundur të ecni përpara.
Ju duhet të përballeni me të gjitha emocionet negative që shoqërojnë çdo lamtumirë.
Ju do t’iu duhet të prisni për të marrë pushim, por pasi kësaj më në fund jeta juaj do të jetë më mirë.
Herët ose vonë do t’i thuash lamtumirë dikujt. Do të jetë e dhimbshme. Mundohuni ta bëni atë pa urrejtje, sepse emocionet negative do t’ju mbajnë larg nga mbyllja në vetvete. Ju do të mendoni se nuk ishte një zgjedhje racionale, por e diktuar nga tërbimi. Dhe do të përpiqeni të ktheheni për të parë nëse keni bërë mirë.
Kur ju thoni lamtumirë, bëjeni me qetësi, trishtim, lot dhe kujtime, por shmangni urrejtjen. Nuk është momenti i gabimeve, është momenti i përshëndetjeve. Kur thoni lamtumirë, mbani mend të lini jo vetëm tjetrin. Ju gjithashtu duhet të lini një pjesë të vetes prapa.
Kjo do të krijojë një zbrazëti që për ta mbushur do të thotë të rritesh.
